بهار جان
بهــــار آمد، جوانى را پس از پیرى ز سر گیرم ########### کنـــار یــــار بنشینم ز عمـــر خــود ثمرگیرم
بــــه گلشن باز گردم، با گل و گلبن در آمیزم ########### بـــه طرف بوستان دلدار مهوش را به برگیرم
خــــزان و زردى آن را نهم در پشت سر، روزى ########### کـــه در گلـزار جان از گلعذار خود خبر گیرم
پَـــر و بالــــم که در دىْ از غم دلدار، پرپر شد ########### بـــه فـروردین به یاد وصل دلبر بال و پر گیرم
بـــه هنگام خـزان در این خراب آباد، بنشستم ########### بهـــار آمــد کـــه بهـــر وصل او بار سفر گیرم
اگر ساقى از آن جامى که بر عشاق افشاند ########### بیفشـــاند ، به مستى از رخ او، پرده بر گیرم
بهــــار آمد، جوانى را پس از پیرى ز سر گیرم ########### کنـــار یــــار بنشینم ز عمـــر خــود ثمرگیرم
بــــه گلشن باز گردم، با گل و گلبن در آمیزم ########### بـــه طرف بوستان دلدار مهوش را به برگیرم
خــــزان و زردى آن را نهم در پشت سر، روزى ########### کـــه در گلـزار جان از گلعذار خود خبر گیرم
پَـــر و بالــــم که در دىْ از غم دلدار، پرپر شد ########### بـــه فـروردین به یاد وصل دلبر بال و پر گیرم
بـــه هنگام خـزان در این خراب آباد، بنشستم ########### بهـــار آمــد کـــه بهـــر وصل او بار سفر گیرم
اگر ساقى از آن جامى که بر عشاق افشاند ########### بیفشـــاند ، به مستى از رخ او، پرده بر گیرم
روز وصل
غم مخور، ایّام هجران رو بهپایان مىرود ########### این خمـــارى از سر ما مــــىگساران مى رود
پــــرده را از روى ماه خویش، بالا مىزند ########### غمزه را سر مىدهد، غم از دل و جان مىرود
بلبل انـــدر شاخسار گل هویدا مىشود ########### زاغ بـــا صـــد شرمســـارى از گلستان مىرود
محفل از نــــور رخ او نورافشان مىشود ########### هر چـــه غیـــر از ذکــر یار، از یاد رندان مىرود
ابرها از نـور خـورشید رخش پنهان شوند ########### پــــرده از رخســــار آن سرو خـــرامان مىرود
وعده دیــدار نزدیک است، یاران مژده باد ########### روز وصلش مـــــى رسد، ایّام هجران مىرود
غم مخور، ایّام هجران رو بهپایان مىرود ########### این خمـــارى از سر ما مــــىگساران مى رود
پــــرده را از روى ماه خویش، بالا مىزند ########### غمزه را سر مىدهد، غم از دل و جان مىرود
بلبل انـــدر شاخسار گل هویدا مىشود ########### زاغ بـــا صـــد شرمســـارى از گلستان مىرود
محفل از نــــور رخ او نورافشان مىشود ########### هر چـــه غیـــر از ذکــر یار، از یاد رندان مىرود
ابرها از نـور خـورشید رخش پنهان شوند ########### پــــرده از رخســــار آن سرو خـــرامان مىرود
وعده دیــدار نزدیک است، یاران مژده باد ########### روز وصلش مـــــى رسد، ایّام هجران مىرود
چشم بیمار
من به خال لبت اى دوست گرفتار شدم ########### چشم بیمــــار تــــو را دیــدم و بیمار شدم
فارغ از خود شدم و کوس اناالحق بزدم ########### همچــــو منصــور خــــــریدار سرِ دار شدم
غم دلدار فکنده است به جانم، شررى ########### کـــه بـــه جــــان آمدم و شهره بازار شدم
درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز ########### که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم
جــــامــه زهد و ریا کَندم و بر تن کردم ########### خــــرقــــه پیــــر خـــراباتى و هشیار شدم
واعـــظ شهــر کــه از پند خود آزارم داد ########### از دم رنــــد مــــىآلــــوده مــــَددکار شدم
بگـــذاریــــد کــــه از بتکــده یادى بکنم ########### مـــن کـــه با دستِ بت میکده، بیدار شدم
امام خمینی رحمت الله علیه
تاریخ : دوشنبه 90/3/9 | 6:19 عصر | نویسنده : علی خداوردی طاقانکی | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.